De gevaren van tabak zijn al eeuwen bekend. Zo stond op een pamflet dat in 1601 werd uitgedeeld in Londen dat tabak giftig was en het lichaam schade toebracht.
Een paar jaar later schreef de Schots-Engelse koning Jacobus I in een waarschuwing dat tabak ‘slecht voor het brein en gevaarlijk voor de longen’ is.
Snuiftabak veroorzaakt ziekte in de neus
In 1761 werd er voor het eerst gerept over een verband tussen tabak en kanker: het was de arts John Hill opgevallen dat mannen die snuiftabak gebruikten, een ziekte in hun neus ontwikkelden.
In de jaren 1920 analyseerde de statisticus Frederick Hoffman het verband tussen tabak en kanker. Hij keek onder meer naar de vorm van tabak die de proefpersonen gebruikten en de omvang en duur van het gebruik.
De conclusie was dat de meeste gevallen van longkanker direct aan het roken van sigaretten te wijten waren.
Camel beweerde dat zijn sigaretten een omweg waard waren.
Roken blijkt zeer schadelijk
In de jaren 1950 begonnen de bewijzen voor het schadelijke effect van tabak zich op te stapelen. Zo bleek uit een onderzoek dat rokers 68 procent meer kans hadden om te sterven dan niet-rokers.
In 1962 stelde de VS een onafhankelijke wetenschappelijke commissie in om de samenhang tussen tabak en kanker te onderzoeken.
Twee jaar later meldde die dat het roken van sigaretten de hoofdoorzaak was van longkanker, chronische bronchitis en longemfyseem, en dus zeer schadelijk.