De mens is al sinds jaar en dag gefascineerd door bonte en gevaarlijke dieren uit verre oorden. De eerste moderne dierentuin, Schönbrunn Tiergarten, opende in 1753 in Wenen en bood bezoekers uit de tijd van de verlichting de kans om wolven, olifanten en grote katten te zien.
Maar de nieuwe dierentuin was eigenlijk alleen een toegankelijke versie van de eerdere menagerieën aan het hof.
Een menagerie was een soort privécollectie van dieren en gaat terug tot de middeleeuwen. Koningen hielden prestigieuze roofdieren als leeuwen en beren om hun macht te tonen en indruk te maken op hun gasten.
Zo hield de Engelse koning Hendrik III een paar jaar een ijsbeer in de Tower of London, die met zijn vistochtjes in de Theems een echte publiekstrekker schijnt te zijn geweest.
Karel de Grote kreeg in 802 de olifant Abul-Abbas cadeau van de kalief van Bagdad. Het dier was te zien tijdens hofceremonies, maar was wellicht een krijgsolifant. Abul-Abbas stierf zes jaar na aankomst tijdens een veldtocht tegen de Deense koning Godfried.
Maar zelfs deze koninklijke curiosa waren niet de eerste dierentuinen.
Egyptenaren waren eerst
Die eer is voor de oude Egyptenaren. Al in 2500 v.Chr. hadden de farao’s van Egypte privécollecties van luipaarden, giraffen, olifanten, beren en andere dieren. Er zijn zelfs aanwijzingen dat de Egyptenaren speciale verzorgers in dienst hadden om erop toe te zien dat de dieren niets tekortkwamen.
De grootste verzamelingen telden enkele honderden dieren, die ook werden gebruikt voor religieuze ceremonies en offers.
