De brieven waren in drie stapels verpakt met linten eromheen. Ze waren nog verzegeld toen Morieux ze in het archief vond.
Geschiedenisprofessor Renaud Morieux verwachtte een stapel stoffige documenten aan te treffen toen hij een doos opende in de Britse National Archives.
Maar de inhoud van het vel papier dat hij in zijn handen had, was allesbehalve droog en stoffig.
‘Ik kan niet wachten om je te hebben. Je onderdanige echtgenote Nanette,’ stond er op het licht gekreukte papier.
En de brief was slechts een van de vele. De hele doos zat vol met intieme brieven, die Morieux als eerste kon lezen sinds ze 265 jaar geleden verstuurd waren.
De brieven waren bestemd voor het Franse marineschip Galatée, maar zijn nooit aangekomen.
De Zevenjarige Oorlog woedde, en voordat de postboot de Galatée bereikte, werd het schip opgebracht door de Britse vijand en werd de bemanning gevangengenomen.
De Franse autoriteiten stuurden de brieven naar de Britse admiraliteit in Londen zodat die ze kon doorsturen naar de gevangenen.
Om onbekende redenen belandden de brieven echter in het archief.
Daar bleven ze liggen – tot Morieux op de doos stuitte toen hij aan een boek over krijgsgevangenen werkte.
Brieven geven vrouwen een stem
Morieux heeft de brieven nu gelezen en vertaald. De meeste bevatten verlangende groeten van echtgenotes en moeders aan de mannen op de Galatée.
‘Ik zou de hele nacht aan je kunnen schrijven. Ik ben voor altijd je trouwe vrouw. Welterusten, mijn liefste vriend. Het is middernacht. Ik denk dat het tijd is om te gaan slapen,’ schreef een vrouw aan haar man.
Anne Le Cerf ondertekende haar hartstochtelijke brief aan haar man Jean Topsent met ‘je onderdanige echtgenote Nanette’, vermoedelijk de koosnaam die ze van haar man had gekregen.
‘Ik denk dat ik met één been in het graf sta. Ik ben al drie weken ziek. Doe de groeten aan Varin (een scheepsmaat, red.). Ik hoor alleen nieuws via zijn vrouw,’ schreef een moeder, teleurgesteld dat haar zoon nooit schreef.
Morieux kenschetst het werken met de brieven als ‘zeer emotioneel’.
Maar de documenten, waarvan 59 procent door vrouwen is geschreven, voegen ook iets toe aan de geschiedschrijving, legt Morieux uit.
‘De brieven maken korte metten met het ouderwetse idee dat oorlog alleen over mannen gaat. Als de mannen weg waren, waren het vrouwen die de economie runden en belangrijke politieke beslissingen namen,’ zegt hij in een persbericht.