Middeleeuwen waren niet donker, maar pikant

Kerk werd gebruikt voor zondige activiteiten

Huizen werden door hele families gedeeld, en privéslaapkamers bestonden alleen in de woningen van de adel.

Het was dus lastig voor echtparen om een plekje te vinden om ongestoord de liefde te bedrijven.

Veel geliefden zochten hun toevlucht in de kerk, die een groot deel van de dag leeg was.

Volgens de Amerikaanse mediëvist Ruth Mazo Karras was de kerk zelfs het equivalent van de achterbank van de auto, waar miljoenen van haar landgenoten hun eerste keer beleefden.

Uiteraard traden priesters hard op tegen gevoos in de kerk.

Toen een stelletje werd betrapt, werden de man en de vrouw ‘als honden’ aan elkaar gebonden en bespot, zo meldt een verslag.

Huisvrouwen willen seks

De gangbare opvatting is dat middeleeuwse vrouwen kuise en vlijtige huisvrouwen waren, terwijl de mannen overliepen van de vleselijke lusten. Maar dat beeld moet nodig bijgesteld.

Zo vertelt een Franse fabel uit de 12e eeuw het verhaal van een vissersvrouw die zo veeleisend is in bed dat de echtgenoot wanhopig uitroept:

‘Ik dwing mezelf te doen wat ik moet doen, voor jou. Kleren zijn niet voldoende voor de liefde van een vrouw, het gaat om het beminnen.’

Exotische specerijen waren middeleeuwse viagra

Hoewel mannen volgens de middeleeuwse denkwijze met een onverzadigbare lust geboren waren, hadden sommigen toch een beetje hulp nodig.

Geleerden bedachten dan ook allerlei potentiemiddeltjes.

Een aanbeveling van de gerespecteerde Arabische wetenschapper Ahmed Ibn al-Jazzar uit de 10e eeuw luidde:

‘Verpulver een halve dirham (ca. anderhalve gram, red.) kruidnagel en drink het poeder gemengd met koeienmelk. Of leg een stukje galanga-wortel (een soort gember, red.) op je tong, dan zul je een krachtige erectie krijgen.’

Via de Moren kwam al-Jazzars werk Proviand van de reiziger en voedsel van de inwoner in Europa terecht, waar het boek vertaald werd en een bestseller werd.

Het werk van de Arabier stond vol tips en recepten om de lust op te wekken. Belangrijke ingrediënten waren gember, kaneel, peper en andere specerijen.

Volgens de geschriften van al-Jazzar waren kruiden alleen niet voldoende voor een rijk seksleven – romantiek was minstens even belangrijk:

‘Lieve woordjes, passie tonen, kussen op de wangen, vervlochten vingers, likken, vreugde over de aanblik van de geliefde en gevoelens tonen aan de geliefde’ waren het geheim van een gezond liefdesleven, zo dacht al-Jazzar.

Schuine voorstellingen trokken veel bekijks

Het toneelstuk Le chevalier qui fist les cons parler (de ridder die vagina’s aan het praten kreeg) was een grote hit in het 13e-eeuwse Frankrijk.

Fabliau was een pikante vorm van theater waarmee rondreizende acteurs optraden in het middeleeuwse Frankrijk.

Deze populaire toneelstukken bevatten steevast een flinke dosis schuine humor.

Een fabliau over een ridder die met het geslachtsorgaan van vrouwen kon praten, begint met een arme ridder die drie naakte elfjes ziet baden.

Een schurk heeft hun kleren gestolen, en de ridder krijgt de boef te pakken.

Als dank schenken de elfjes de held een gave: hij kan vagina’s aan het praten krijgen.

En als de schede niets te zeggen heeft, komt het achterste aan het woord. De ridder overnacht op een kasteel, en de dame stuurt een naakt dienstmeisje naar zijn kamer.

De held besluit zijn nieuwe kunstje uit te proberen, en het werkt.

Als het geschokte dienstmeisje vertelt wat de ridder kan, looft de kasteeldame 40 zilverstukken uit als hij haar edele deel aan het kletsen krijgt.

Ze stopt er stiekem een lapje stof in, maar tot hilariteit van het publiek antwoordt haar achterwerk:

‘De vagina kan niet praten, want de mond en hals zitten vol. Volgens mij zit er een katoenen lap in.’

Boeken stonden vol ondeugende tekeningen

Met wetten en straffen probeerde de kerk de lust te beteugelen, maar op de wereld van de fantasie hadden de priesters geen grip.

Boeken stonden bol van de seks: psalmboeken, romans en zelfs de Bijbel werden geïllustreerd met pikante plaatjes.

Voor de uitvinding van de drukpers kopieerden monniken boeken met de hand.

Daarbij verveelden ze zich kennelijk zo stierlijk dat ze regelmatig de kantlijn opleukten.

Ze tekenden er bijvoorbeeld blote priesters en penisvormige dieren en vruchten in.

Condoom moest priesters beschermen

Begin 16e eeuw woedde er een syfilisepidemie die de hypocrisie van de katholieke kerk pijnlijk blootlegde.

Officieel leefden alle geestelijken celibatair, maar de roze uitslag op hun handen maakte het zonneklaar dat priesters, kardinalen en zelfs paus Julius II zondaars waren.

De Italiaanse arts Gabriele Falloppio (1523-1562) ontwikkelde een condoom om de onthullende ziekte een halt toe te roepen onder katholieke geestelijken.

1. Een huls van linnen vormde het condoom.
2. Om het op zijn plaats te houden werd het condoom met een lint aan de penis vastgebonden.
3. De stof werd in chemicaliën gedrenkt en moest voor gebruik drogen.

Edelvrouw weet raad: ‘Zo word je weer maagd’

In de middeleeuwen moest een vrouw tot de huwelijksnacht maagd blijven, maar veel meisjes voldeden niet aan het kuise ideaal van de kerk.

En wie haar maagdelijkheid kwijt was voor ze zich verloofde, hoefde niet te wanhopen.

De hertogin van de Italiaanse steden Forlì en Imola deed in het boek Experimenten uit de doeken hoe een vrouw haar maagdelijkheid kon herstellen: destilleer water en salie en breng
deze vloeistof herhaaldelijk in de vagina aan.

‘Je zult zien dat hij zo nauw wordt dat je hem zelf zult bewonderen,’ schreef de Italiaanse edelvrouw.

Seksschandalen doen monniken de das om

Monniken en nonnen hadden een gelofte van kuisheid afgelegd, maar verboden lusten vormden gedurende de hele middeleeuwen een probleem voor de kerk.

In een vlaag van begeerte wilden monniken, priesters en nonnen zich weleens overgeven aan vleselijke activiteiten.

Priesters deden het met vrouwelijke parochianen of collega’s, of vergrepen zich aan jongens.

Nonnen deden het met nonnen – of als non vermomde monniken met een verdachte bobbel in hun habijt.

In het klooster van Missenden ten noordwesten van Londen voerden bisschoppen van 1430 tot 1531 maar liefst 315 inspecties uit om zondaars op te sporen.

76 monniken en nonnen werden uiteindelijk veroordeeld, meestal voor het schenden van het celibaat.

In 1531 lieten de monniken zelf de inspecteur van de bisschop komen omdat ze zich zorgen maakten over de priester John Slyhurst.

Deze zou zich vergrepen hebben aan een jongen uit de buurt.

De inspecteur veroordeelde de verdorven priester tot levenslang, en voortaan mochten jongens niet meer op bezoek komen in de slaapzalen en privécellen van monniken.

Priesters betalen beter

Toen de prostitué John Rykener in 1395 op heterdaad betrapt werd, had hij niet zijn broek op zijn knieën, maar zijn rok eroverheen.

De Engelsman bediende als vrouw gekleed een mannelijke klant in Londen.

Tijdens de rechtszaak die volgde verklaarde Rykener dat hij, als vrouw, ‘vaker priesters bediende dan andere mannen, omdat zij er meer geld voor betalen’.

Als man had Rykener overigens ettelijke nonnen als cliënt.