Graf uit de oudheid bevestigt het: hond was altijd al onze beste vriend
Een 8000 jaar oude begraafplaats laat zien dat de mens al in de steentijd vriendschappelijk met honden omging.
Voor steentijdmensen waren honden werkdieren, maar ook onderdeel van het gezin.
Al in de steentijd kregen honden een mooi graf, en ze aten hetzelfde als hun baasjes.
Dat is te zien aan een 8000 jaar oude begraafplaats, die door archeologen van de University of Alberta is onderzocht.
De begraafplaats is gevonden bij het Bajkalmeer in Siberië en herbergt skeletten van zowel honden als mensen, die 5000 tot 8000 jaar geleden te ruste zijn gelegd.
Baasje behandelde hond als een mens
De begraafplaats vormt een van de oudste bewijzen voor het houden van honden als huisdier in de prehistorie.
Bovendien tonen de graven aan dat ‘honden op dezelfde manier werden behandeld als mensen, ook na hun dood’. Dat zegt archeoloog Robert Losey, die de hondenskeletten heeft opgegraven.
Honden kregen grafgeschenken mee
Tijdens de opgraving viel het de archeologen op dat de honden heel zorgvuldig in het graf waren gelegd. Sommige honden werden begraven met een decoratieve halsband, terwijl andere te ruste werden gelegd met mooie voorwerpen, zoals lepels.
In een van de graven vonden de archeologen zelfs het stoffelijk overschot van een man die tussen zijn twee honden lag – aan elke kant één.
Volgens dr. Losey werden de dieren op deze manier begraven omdat de eigenaren dachten dat honden ook een ziel hadden, en een leven na de dood.
Mensenmaal was hondenvoer
De honden werden niet alleen na hun dood behandeld als mensen. De begraafplaats laat ook zien dat honden het voedsel mochten eten dat de mensen hadden gevangen.
Dat blijkt uit chemische analyses van de botten van de honden.
De analyses tonen namelijk aan dat de viervoeters onder andere vlees en vis aten, net als hun prehistorische baasjes.
Dr. Losey wil de begraafplaats nader onderzoeken om meer informatie te vinden over de relatie tussen baas en hond in de prehistorie.