Mensen – en dan vaak mannen – zijn dikwijls in zulke felle discussies verwikkeld dat alleen een weddenschap nog uitkomst kon bieden. Phileas Fogg kon in Jules Vernes roman De reis om de wereld in 80 dagen een fortuin winnen, maar in het echt word je er zelden rijk van.
Een triomfantelijk ‘ik zei het toch’ is al voldoening genoeg.
Of er nu geld op het spel staat of alleen eer, deelnemers zijn bereid de meest extreme ontberingen te trotseren om te winnen. Dit zijn de bizarste weddenschappen aller tijden.
1. Reis om de wereld met een masker op
De man met het masker op een van de ansichtkaarten die hij verkocht.
In 1907 wedde de Britse edelman lord Lonsdale met de Amerikaanse miljonair John Pierpont Morgan over de vraag of het mogelijk was de wereld rond te reizen met een ijzeren masker op – zonder dat ooit af te zetten en je identiteit prijs te geven.
De kandidaat moest zelfs een kinderwagen voor zich uit duwen en de kost verdienen door foto’s van zichzelf met masker te verkopen. Als klap op de vuurpijl moest hij onderweg ook nog trouwen.
De failliete Britse zakenman Harry Bensley meldde zich vrijwillig aan en kwam naar verluidt helemaal tot in Japan, totdat de Eerste Wereldoorlog uitbrak en hij terug moest keren naar Groot-Brittannië om het leger in te gaan.
‘Mijn ogen deden zeer en ik had een ondraaglijke hoofdpijn. Ik ben meerdere malen flauwgevallen langs de kant van de weg,’ zei Bensley later. Er is echter geen bewijs dat hij de Britse eilanden op enig moment daadwerkelijk verlaten heeft.
2. Cleopatra’s dure diner
Cleopatra’s weddenschap werd later zo beroemd dat de Italiaanse schilder Tiepolo die in 1744 vereeuwigde.
Volgens historicus Plinius de Oudere sloot Cleopatra (69-30 v.Chr.) een weddenschap met haar Romeinse minnaar, generaal Marcus Antonius. De Egyptische koningin klaagde vaak over de armzalige banketten die hij voor haar organiseerde.
Ze zei spottend dat ze makkelijk 10 miljoen sestertiën kon stukslaan op een diner. Marcus Antonius ging de uitdaging aan.
De volgende dag liet Cleopatra een diner bereiden, maar het was niet uitbundiger dan anders. Marcus Antonius barstte in lachen uit toen hij het zag. Maar volgens Plinius had Cleopatra nog iets achter de hand:
‘Ze gaf opdracht het dessert te serveren. De bedienden zetten een kom vol azijn voor haar neer. Ze nam een parel uit haar oorbel, liet die in de azijn vallen, en toen die opgelost was, dronk ze ervan.’
Cleopatra’s parels waren miljoenen sestertiën waard, dus ‘Lucius Plancus, de scheidsrechter, hield haar tegen toen ze nog een parel wilde oplossen. Hij verklaarde toen dat Marcus Antonius verloren had,’ schrijft Plinius.
3. ‘Ik ben de lelijkste van Groot-Brittannië’
De Britten waren dol op de excentrieke Heidegger en noemden hem ‘de Zwitserse graaf’.
De Zwitser Johann Jacob Heidegger verhuisde in 1708 naar Groot-Brittannië, waar hij theaterdirecteur werd en beroemd werd om zijn maskerades. Heidegger stond bekend als de lelijkste van het land – een titel die hij om zakelijke redenen koesterde.
Dus toen de 4e graaf van Chesterfield beweerde dat hij makkelijk iemand kon vinden die lelijker was dan Heidegger, nam de Zwitser de weddenschap aan. In de achterbuurten van Londen wist de graaf een waardige rivale te vinden.
Toen de twee kanshebbers voor de titel van lelijkste persoon van Groot-Brittannië voor een jury verschenen, besefte Heidegger dat hij de weddenschap weleens kon gaan verliezen.
Volgens sommige bronnen hield Heidegger de vrouw listig een spiegel voor, waardoor ze flauwviel bij de aanblik van zichzelf. Anderen beweren dat hij haar hoed op zijn hoofd zette, waardoor zij flauwviel. De hoed was zo afzichtelijk dat hij Heidegger meteen de titel opleverde.
4. Blinde landing liep slecht af
De piloten waren in een Toepolev Tu-134A op weg van Jekaterinenburg naar Grozny in Tsjetsjenië.
De piloten van vlucht 6502 van Aeroflot maakten zich op 20 oktober 1986 op voor een tussenstop in Samaras, 1000 kilometer van Moskou. Van tevoren wedde gezagvoerder Aleksandr Kljoejev met copiloot Gennadi Zjirnov dat hij het vliegtuig kon landen met de cockpitgordijnen dicht.
Hij zou het passagiersvliegtuig met 94 mensen aan boord aan de grond zetten met alleen de instrumenten, en zonder radiografische hoogtemeldingen.
Kljoejev, een ervaren piloot van de Sovjetmaatschappij, was misschien geslaagd in die roekeloze stunt als hij de hoogte van het vliegtuig niet verkeerd had ingeschat. Het vliegtuig stortte met 280 km/h op de landingsbaan neer.
De wielen werden er afgerukt, het vliegtuig rolde om en landde op zijn dak. Door lekkende brandstof vatte het wrak al snel vlam. 69 mensen kwamen om – onder wie Zjirnov, die erin slaagde verschillende passagiers naar buiten te helpen voor hij in elkaar zakte. De roekeloze gezagvoerder overleefde het en werd veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf.
5. Vredesmars door vijandelijk gebied
In drie maanden tijd liep Bates 2300 kilometer door voormalig vijandelijk gebied.
In november 1867 – nog geen drie jaar na de Amerikaanse Burgeroorlog – kreeg een sergeant van de Noordelijke Unie ruzie met zijn buurman.
‘Het Zuiden is nog steeds opstandig. Ze haten de Unievlag, en niemand durft hem in het Zuiden te vertonen zonder de bescherming van onze soldaten,’ beweerde de buurman stellig.
‘Je hebt het mis. Ik kan de vlag vanuit Mississippi door alle rebellenstaten dragen – alleen en ongestoord,’ antwoordde sergeant Gilbert Bates.
Een paar maanden later voltooide Bates zijn lange mars met wapperende vlag. De sergeant liep ongewapend van Vicksburg, Mississippi, naar Washington D.C. Onderweg verkocht hij foto’s van zichzelf en zijn vlag – en hij schonk de opbrengst aan nabestaanden van oorlogsslachtoffers.
6. Grapjas zette Londen op zijn kop
De weddenschap leidde tot chaos in Berners Street in Westminster. Honderden mensen klopten aan bij nummer 54.
In 1809 sloot de Engelsman Theodore Hook een bizarre weddenschap af met zijn vriend Samuel Beazley. Hook beweerde dat hij elk willekeurig huis in het beroemdste adres van London kon veranderen.
Daartoe koos Beazley lukraak een adres in de wijk Westminster: Berners Street 54. Op 27 november klopte ’s ochtends vroeg de eerste van 12 schoorsteenvegers aan bij ene mevrouw Tottenham – allemaal in opdracht van Hook, die samen met Beazley aan de overkant van het schouwspel stond te genieten.
Na de schoorsteenvegers arriveerde de ene lading steenkool na de andere. Daarna kwamen er bezorgers met brood en vis, dokters en schoenmakers langs. Er werd ook een poging gedaan om 12 piano’s af te leveren. Zelfs de burgemeester van Londen en de aartsbisschop van Canterbury maakten hun opwachting.
Het verkeer liep vast en ‘elke beschikbare politieman moest mensen tegenhouden, en ze stonden op de hoeken van Berners Street om te voorkomen dat handelaars het huis zouden naderen,’ meldde de Morning Post. Beazley moest zijn verlies erkennen.
7. Heren wedden wat af uit verveling
Snobistische clubs waren een hotspot voor talloze dwaze weddenschappen.
Wat moet een steenrijke edelman met zijn tijd als hij mensen heeft om zijn landgoed te beheren? In de victoriaanse tijd hing je dan rond met gelijkgestemden in een club.
Alle mannen van de bovenklasse waren lid van een herensociëteit in de hoofdstad. Daar mocht gegokt worden. Meestal ging het om kaartspellen, maar alle vormen van gokken waren mogelijk.
Onder invloed van overdadige hoeveelheden alcohol wedden de clubleden erop los. En alle weddenschappen werden zorgvuldig in de clubboeken genoteerd.
Zo blijkt uit de archieven van de Brooks’s Gentleman Club uit 1795 dat lord Cholmondeley voor 500 guinea (ruim 2000 euro nu) met lord Derby wedde dat hij seks kon hebben in een luchtballon, 900 meter boven de grond.
De boeken onthullen niet wie van de heren de weddenschap uiteindelijk heeft gewonnen.
8. Piloot stal vliegtuig voor zijn gelijk
Een dronken gokker landde een gestolen Cessna 140 voor het café.
Thomas Fitzpatrick zakte in september 1956 een avondje door. De voormalige piloot van de Amerikaanse luchtmacht kreeg het aan de stok met andere gasten in zijn stamcafé in Manhattan. De ruzie ging erover of het mogelijk was om in 15 minuten van New Jersey naar New York te vliegen.
Vastberaden zijn gelijk te bewijzen verliet Fitzpatrick de bar aan St. Nicholas Avenue. Hij reed 17 kilometer naar Teterboro Airport in New Jersey en stal een Cessna van de plaatselijke vliegschool.
Fitzpatrick wilde aanvankelijk landen in Jackie Robinsons Park, vlak bij de bar, maar om drie uur ’s nachts zou het veel te gevaarlijk zijn om tussen de bomen in het donkere park door te vliegen. Daarom mikte de dronken vliegenier op St. Nicholas Avenue zelf. Wonder boven wonder slaagde de landing en raakte er niemand gewond.
De cafébezoekers waren onder de indruk, maar de politie dacht er anders over. Fitzpatrick kreeg een boete van 100 dollar – zo’n 1000 dollar naar huidige maatstaven.
9. Dikke slager liep uit op sportieve edelman
De smalle steeg gaf de zwaarlijvige slager een grote voorsprong.
De 7e graaf van Barrymore stond bekend als een van de grootste gokkers van Groot-Brittannië. Op 13 maart 1788 berichtte de The World:
‘Een van de merkwaardige weddenschappen van vandaag is deze: de hertog van Bedford wedt met lord Barrymore om 1000 guinea (ruim 4000 euro nu, red.) dat laatstgenoemde geen levende kat kan eten!’
Of hij echt een kat at is onbekend, maar we weten wel hoe een andere weddenschap van Barrymore is afgelopen.
De zwaarlijvige slager Bullock daagde de 19-jarige graaf uit voor een hardloopwedstrijd. Vanwege het leeftijds- en gewichtsverschil gaf de graaf de slager twee voordelen:
Bullock mocht de route kiezen voor de wedren van 100 yard (91 meter), en de slager kreeg een voorsprong van 32 meter omdat hij alleen kon waggelen.
De sluwe Bullock besloot daarop dat de wedstrijd in een smalle steeg zou plaatsvinden, waar de graaf hem onmogelijk kon passeren. De slager behaalde een spectaculaire overwinning.
10. Britse waterrat ging te ver
De onstuimige Niagarawatervallen hebben altijd al roekeloze types als Webb aangetrokken.
In 1883 kreeg de dappere kapitein Matthew Webb 10.000 dollar aangeboden om door de sterke stroming aan de voet van de Niagarawatervallen in de VS te zwemmen. De Brit had een paar jaar eerder geschiedenis geschreven toen hij als eerste het Kanaal over zwom.
Webb hield van zwemweddenschappen; zo won hij ooit een weddenschap wie het langst in het water kon blijven – zijn tegenstander was een newfoundlander, een hond die dol is op water. De Brit versloeg de hond met anderhalf uur.
Niagara was een grotere uitdaging, want de stroming sleurde alles mee, en er lagen scherpe rotsen onder de oppervlakte.
Tijdens eerdere weddenschappen had Webb zich laten sponsoren, maar in 1883 wilde geen bedrijf zijn naam meer verbinden aan de roekeloze stunts.
Misschien had Webb iets langer moeten nadenken voor hij zich op 24 juli in de kolkende rivier stortte. Na het eerste stuk werd hij door de stroming meegesleurd, en pas enkele dagen later kwam zijn lichaam boven.