Als de druïden de maretak geplukt hadden, legden ze hem op een witte deken onder de boom, omdat de maretak zijn kracht zou verliezen als hij de grond raakte.
De maretak werd bij bepaalde offerrituelen gebruikt, en in deuropeningen opgehangen, waar hij een vruchtbaarheidssymbool was en het huis beschermde tegen boze krachten.
Kerk verbood maretak
Vanwege deze heidense achtergrond verbood de kerk lange tijd het gebruik van de maretak.
Maar het gebruik hield stand, en door het geloof in maretak als afrodisiacum ontstond de gewoonte om elkaar te kussen in de deuropening. Dit gebeurde waarschijnlijk ergens in de late middeleeuwen.
Kuscontrole bij de maretak
De populariteit van het gebruik bereikte een hoogtepunt in het Victoriaanse Engeland van de 19e eeuw, wellicht omdat de preutse samenleving het kussen dan beter kon "controleren", omdat het in de openbaarheid gebeurde.
Er kwam nog een gebruik bij: als een man een vrouw een kus had gegeven onder de maretak, moest hij een bes afplukken en deze weggooien.
Als er geen bessen meer over waren, was de maretak zijn magische werking kwijt.
Maretak werd een kersttraditie
In de Victoriaanse tijd ging de maretak ook tot de kersttradities behoren.
Kerst moest liefde en vriendschap bevorderen, en omdat de geboorte van Jezus ook als vruchtbaarheidssymbool gezien kon worden, was de weg vrij voor de maretak, hoewel het gebruik niet werd gezien als een christelijke traditie.