Het keizerlijk bestuur in Wenen eiste in 1787 dat Oostenrijkse joden net als de christenen een achternaam aannamen.
Tot dan toe gebruikten de joden vadersnamen als ‘Samuelszoon’.
Joden moesten dichter bij christelijke cultuur komen
De staat hief veel anti-joodse wetten op in Oostenrijk, maar wilde ook dat de joden dichter bij de christelijke cultuur kwamen te staan.
Daarom moesten ze achternamen bedenken.
Na 1787 voerden andere Duitstalige staten dezelfde regel in, en de namen verspreidden zich via het Jiddisch, de op het Duits gebaseerde taal die vrijwel alle joden in Midden- en Oost-Europa onderling spraken.