Oude eiwitten bevestigen bloedrode tranen van de vorst
Vlad III stond tijdens zijn leven al bekend om zijn wreedheid. Historici namen daarom de schriftelijke bronnen uit die tijd – waarin bijvoorbeeld stond dat hij tranen van bloed huilde – met een korreltje zout.
Maar uit een nieuwe studie, die is gepubliceerd in het tijdschrift Analytical Chemistry, blijkt dat Vlad Dracula een ziekte had.
‘Hij leed, in ieder geval in de laatste jaren van zijn leven, aan de ziekte hemolacrie, waardoor hij bloedde uit zijn ogen,’ schrijven de onderzoekers van de universiteit van Catania.
Die ziekte ontstaat door een ontsteking of beschadiging in de ogen, waardoor er bloed in de traanbuisjes komt.
Met behulp van een nieuwe technologie schraapten de onderzoekers zo’n 500 eiwitten van drie brieven, die Vlad in 1457 en 1475 heeft verstuurd. Vervolgens scheidden ze de menselijke van de niet-menselijke eiwitten.
De grootste groep eiwitten van dezelfde persoon – die volgens de onderzoekers waarschijnlijk Vlad III is – liet zien dat hij leed aan een keel- of huidontsteking en aan hemolacrie.
Bloeddorstige vorst spietste duizenden krijgsgevangen
Vlad III was tot drie keer toe korte tijd vorst van Walachije, een gebied in Zuid-Roemenië.
Hij werd rond 1430 geboren als tweede zoon van Vladislav II, die de bijnaam ‘Dracul’ droeg omdat hij ridder in de Orde van de Draak was – die vocht tegen de islamitische Ottomanen.
Zijn zoon noemde zich daarom ‘Dracula’ – ‘zoon van Dracula’ – en zette de felle strijd van zijn vader tegen de Turkse buren voort.
Vooral de oorlogen tegen de Ottomanen maakten Vlad III berucht. Hij liet duizenden krijgsgevangen op lange palen spietsen, wat hem de bijnaam Țepeș – ‘de Spietser’ – bezorgde.
Ook de Saksen, die de broer van Vlad steunden in de strijd om de Walachijse troon, zouden merken hoe wreed de vorst was.
Zelfs vrouwen en kinderen werden niet gespaard, en Vlad Dracula wordt verdacht van tot wel 100.000 executies tijdens zijn 50 levensjaren.
Lees ook: Echte Dracula was vrouwelijke seriemoordenaar