Toen de Russische tarenfamilie in 1918 onder huisarrest geplaatst werd in Siberië, gingen er drie honden mee, waaronder Joy, de hond van Aleksej, de 13-jarige zoon van de tsaar.
Die leed aan hemofilie en was veel alleen. De hond was zijn beste vriend, en ze waren onafscheidelijk.
Maar Joy was ook een brutaal beestje en ontsnapte vaak – en dat redde zijn leven. In juli 1918 werd het hele gezin vermoord in een villa in Jekaterinenburg, inclusief de huisdieren. Maar Joy was ’m gesmeerd.
Acht dagen later werd de stad veroverd door het Witte Leger, dat de tsaar steunde. Pavel Rodzjanko, lid van het Britse expeditiekorps, vond de uitgehongerde hond bij de villa. Hij wachtte vergeefs op Aleksej.
Rodzjanko, die een bekende was van de tsarenfamilie, herkende Joy. Toen de burgeroorlog niet meer te winnen was, vluchtte hij naar Engeland, en hij nam de hond mee.
De eigenzinnige Joy woonde de rest van zijn leven bij Windsor Castle, waar hij ook werd begraven.