Winden laten is altijd hilarisch geweest, maar de Fransman Joseph Pujol moet een van de weinigen zijn die het tot een kunst verhief en er zijn brood mee verdiende. Als jongen ontdekte Pujol zijn bijzondere talent toen hij bij het zwemmen water in zijn darmen zoog.
In zijn diensttijd vertelde hij zijn kameraden over het voorval, en zij moedigden hem natuurlijk aan om zijn kunstje te vertonen. Pujol ging overstag en zoog een sloot water op, waarna hij met behulp van zijn buikspieren begon te spuiten als een fontein.
Al snel leerde hij ook lucht opzuigen met zijn anus en die als een machinegeweersalvo er weer uit te persen – en zijn dienstkameraden lachten zich dood.
Toen Pujol was teruggekeerd in het burgerleven, trad hij in 1887 voor het eerst op met zijn unieke nummer in de havenstad Marseille. Als Le Pétomane (de petomaan, professionele windenlater) maakte hij indruk op het publiek met zijn 15 seconden durende scheten.
Le Pétomane was altijd onberispelijk gekleed als hij met zijn winderige nummer optrad.
Voor zijn grote doorbraak moest hij echter naar de hoofdstad, en in 1892 maakte de 35-jarige artiest zijn opwachting bij Charles Zidler.
Zidler was mede-eigenaar van het volkscabaret Moulin Rouge in de Parijse arbeiderswijk Montmartre. Het cabaret stond bekend om de pikante cancan-meisjes, maar vermaakte het publiek ook met rariteiten. En Pujol dacht dat hij perfect in dat plaatje paste.
Eerst moest hij directeur Zidler echter van zijn talent overtuigen. De petomaan trok zijn broek omlaag in het kantoor van de directeur en reinigde zijn darmen door water op te zuigen. Dat deed hij soms wel vijf keer per dag om zijn ‘instrument’ schoon te houden, zoals hij uitlegde. Vervolgens gaf hij een show ten beste waarin hij kraaiende hanen, knorrende varkens, zoemende bijen en roepende uilen imiteerde.
Zidler werd letterlijk achterovergeblazen en nam Pujol ter plekke aan. Twee jaar was Le Pétomane de bestbetaalde artiest van de Moulin Rouge met een honorarium van bijna 20.000 frank per show (zo’n 3000 euro nu).
De Moulin Rouge (rode molen) werd in 1889 gebouwd. Een paar jaar later was het cabaret beroemd dankzij de cancan en de show van de petomaan.
En uit de reactie van het publiek bleek dat Pujol elke frank waard was. Vrouwen lachten zo hard dat ze flauwvielen. Op een avond kreeg een man die in het publiek zat een hartaanval van het schateren, waarna Zidler verpleegsters in de Moulin Rouge stationeerde. Hij hing ook borden op waarop stond dat de show levensgevaarlijk was – en dat trok nog meer mensen aan.
Petomaan draait gaskraan dicht
In 1894 kreeg Zidler echter ruzie met zijn kip met de gouden eieren. Pujol had een privéoptreden buiten de Moulin Rouge gegeven om geld op te halen voor een vriend in nood, en dat was contractbreuk. De directeur was woedend en dreigde Pujol in elkaar te slaan, waarop de petomaan antwoordde:
‘Dan draai ik de gaskraan dicht.’
Na een paar maanden van onmin tussen de twee nam Pujol ontslag bij de Moulin Rouge en zette hij zijn eigen rondreizende theater op, het Theatre Pompadour.
Pujol bleef optreden tot 1914, toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Daarna werd hij de eigenaar van een succesvolle bakkerij.
Le Pétomane inspireerde ook andere anale komieken, zoals het Deense kwartet Ørkenens Sønner, dat begin jaren 2000 veel succes had met een winderig nummer. Of je nu Deens verstaat of niet maakt niet uit, het is sowieso lollig!
Joseph Pujol stierf op 8 augustus 1945, waarop artsen de familie bestookten met verzoeken om de anus van de petomaan te onderzoeken om erachter te komen hoe hij in staat was geweest om zoveel lucht in zijn darmen te zuigen. Maar de familie gaf hen nul op het rekest.