Een leven vol protest kwam dramatisch ten einde toen vrouwenvoorvechtster Emily Davison in 1913 het leven liet bij de paardenraces.
Toen de galopperende paarden een hoek om kwamen, drong Davison zich ineens de baan op, werd vertrapt en liep zware verwondingen op. Na vier dagen in coma stierf ze, en het is nooit opgehelderd waarom ze de baan op rende.
Emily Davison 1872-1913.
Als militante strijdster voor het vrouwenstemrecht nam Emily Davison al eens deel aan spectaculaire acties met als motto ‘Deeds, not words’.
Ze stak brievenbussen in brand, gooide ruiten in, gooide stenen naar de minister van Financiën – en ging in de gevangenis in hongerstaking.
Om niet tot eten te worden gedwongen barricadeerde ze haar cel een dag lang. Daarop pompten de cipiers ijskoud water in de cel, maar zelfs toen de cel bijna onder stond gaf Davison niet op. De cipiers moesten
de deur openbreken en de doorweekte vrouw uit haar cel sleuren.
Sterke krachten wilden vrouwen uit het openbare leven houden. Haar hoge cijfers van de universiteit in Oxford verschaften Davison nog geen universitaire graad – omdat ze een vrouw was.
Maar vijf jaar na haar dood konden haar zusters zegevieren: Britse vrouwen kregen stemrecht – als ze ouder dan 30 jaar waren, welteverstaan.