Special effects: zo kwam Frankenstein tot leven
Het kostte elke filmdag zes uur om de acteur Boris Karloff om te schminken tot het monster van Frankenstein. Bekijk een filmpje over de geschiedenis van special effects.
Zes uur kostte het om acteur Boris Karloff om te toveren tot het monster van Frankenstein.
'Wie een zwak hart heeft en niet tegen schokken en zware spanning kan, moet deze film NIET zien.' Voor de première in 1931 raadden de Universal Studios tere zielen af om Frankenstein te gaan zien.
Om zich in te dekken zorgde de filmmaatschappij ook voor ambulances bij de première, gratis zenuwversterkende medicijnen en verpleegsters in de lobby. Toch gingen verschillende vrouwen onderuit toen Frankenstein zich voor het eerst op het witte doek vertoonde: ze vielen aan de lopende band flauw.
Snijden met chirurgische precisie
Dat mocht dan ook wel met de bergen werk die de grimeurs hadden verzet. Tijdens de filmopnamen zat de hoofdrolspeler Boris Karloff wel zes uur per dag voor de spiegel om zich te laten schminken – en nog eens anderhalf uur om het goedje er weer af te krijgen.
De laag make-up was het werk van de grimeur Jack Pierce. Hij had de zes maanden vóór de opnamen research gedaan en boeken over anatomie, geneeskunde en chirurgie gelezen. Omdat Mary Shelleys klassieke roman over Frankenstein geen gedetailleerde beschrijvingen van het monster geeft, moest hij een geloofwaardig uiterlijk zien samen te stellen uit de leerboeken. De snee in Frankensteins schedel komt bijvoorbeeld rechtstreeks uit een studieboek over chirurgie.
Karloff draait zijn rug in de soep
Om het monster een scheve loop te geven, kreeg Boris Karloff plateauzolen, waarmee hij wel 2 meter 30 lang was. Zijn benen werden gestut met ijzeren staven, zodat hij ze niet kon buigen. Dat bleek fataal te zijn voor zijn rug. Ondanks drie operaties is hij het rugletsel nooit te boven gekomen.
Eén troost: Karloff had niet voor niets geleden. Met de film, die de hele wereld rondging, brak hij door als acteur.