Onthulling: Zo werkten de trucs van Houdini
Houdini was bekend en beroemd om zijn vermogen te ontsnappen uit handboeien, dwangbuizen en melkbussen. Maar hoe deed hij dat eigenlijk? Wij onthullen het geheim achter drie trucs van de boeienkoning.
De 'Ontsnapping uit de melkbus' was een van Houdini's succesnummers.
Truc 1: De handboeien
De truc: Houdini werd ‘koning der handboeien’ genoemd, en niet voor niets. Het publiek smulde van zijn spectaculaire ontsnappingen. In zijn jeugd was hij in de leer geweest bij een slotenmaker. Daar had hij geleerd dat elk slot een zwakke plek heeft. ‘Ik ontdekte een methode om ze open te krijgen, en die hield ik voor mezelf,’ zei hij in 1906 in een interview met de Washington Times.
Zijn hele leven bestudeerde Houdini honderden handboeien, en dankzij zijn fotografische geheugen onthield hij precies hoe elk slot in elkaar zat.
Het geheim: In zijn boek Handcuff Secrets uit 1910 lichtte Houdini een tipje van de sluier op: ‘De meeste gewone handboeien zijn te openen met een schoenveter.’ Meestal ging hij echter anders te werk. Handboeien met een veermechanisme kon hij open laten springen door ze tegen een metalen plaat te slaan die hij in een van zijn broekspijpen had verstopt.
Maar vaker nog bestond het ‘geheim’ uit een ordinaire sleutel. Terwijl hij de aandacht van het publiek afleidde, maakte hij de handboeien gewoon open. Hij had een koffer vol speciale sleutels, en voordat hij het toneel op ging, verborg hij de sleutel die hij nodig had in een mouw van zijn jasje, in een huidplooi of in zijn warrige haardos. Af en toe gaf zijn vrouw Bess hem tijdens een kus de sleutel.
LEES MEER: Lees het hele verhaal over de grote Houdini
Houdini had de sleutel van de handboeien in zijn mouw, maar daar kwam het publiek nooit achter.
Truc 2: De dwangbuis
De truc: Bij een bezoek aan een psychiatrische inrichting kreeg Houdini het idee voor zijn beroemde dwangbuisact. Hij zag hoe een patiënt zijn best deed om zijn armen over zijn hoofd te krijgen om uit zijn dwangbuis te ontsnappen. Een dwangbuis is een hemd met zeer lange mouwen, die op de rug aan elkaar zitten, waardoor een patiënt zijn armen niet kan gebruiken.
De boeienkoning was gefascineerd door de man die wanhopig los probeerde te komen en schafte een dwangbuis aan, die een vast onderdeel van zijn show werd. Houdini voerde zijn dwangbuisact altijd in het volle zicht op. Terwijl het zweet van zijn gezicht droop, worstelde hij zich met veel gevoel voor dramatiek los.
Het geheim: Het nummer met de dwangbuis was geen truc, maar een demonstratie van pure kracht en lenigheid. Terwijl zijn assistenten de dwangbuis aansnoerden, spande hij zijn spieren aan en hield hij zijn adem in, zodat zijn bovenlichaam zo breed mogelijk was en hij wat ruimte had. Deze methode gebruikte hij ook als hij vastgebonden werd.
Om los te komen uit de dwangbuis zette hij zijn ellebogen op een harde ondergrond en duwde hij zijn armen omhoog, tot hij ze een voor een over zijn hoofd had gewurmd. Hierbij lichtte hij zelfs zijn armen uit de kom. Als hij zijn armen eenmaal voor zich had, peuterde hij de riemen op de mouwen met zijn tanden los.
De dwangbuis van Houdini was van leer. In 2011 werd een origineel exemplaar geveild voor 35.000 euro.
Truc 3: De melkbus
De truc: Een van de succesnummers van Houdini was The Milk Can Escape, waarbij hij in een ijzeren melkbus vol water werd opgesloten. Voordat hij zich in de bus propte, vroeg hij de toeschouwers te proberen zelf hun adem in te houden terwijl hij in de bus zat. Wanneer hij na twee à drie minuten zijn hoofd omhoog stak, zat het publiek te hijgen en te puffen. De meesten hadden het na minder dan een minuut al moeten opgeven.
Met handboeien om liet Houdini zich nogmaals in de melkbus zakken. Vervolgens werd het deksel met zes hangsloten afgesloten, en ging het gordijn dicht. Wanneer Houdini een paar minuten in de bus had gezeten, kwam een assistent met een bijl het toneel op rennen, klaar om hem te redden door de melkbus kapot te slaan.
Maar zodra de assistent de bijl in de aanslag had, dook Houdini hoestend en proestend op. De melkbus werd getoond. Hij zat nog vol water, en de sloten zaten nog dicht.
Het geheim: Het melkbusnummer was in feite een eitje voor Houdini, maar de dramatiek maakte het een van de populairste acts bij het publiek.
De melkbus was speciaal gemaakt. De naden waren gesoldeerd en zaten vast met klinknagels, waardoor hij er erg stevig uitzag. Het bovenste deel leek ook van dichtbij muurvast te zitten. Maar in feite werd het slechts met twee valse klinknagels op z’n plaats gehouden, die van binnenuit te openen waren. Houdini tilde gewoon het bovenste deel op, stapte eruit en zette het weer terug, zonder dat hij de hangsloten hoefde te openen.
Het affiche waarop Houdini's melkbustruc werd geadverteerd, overtuigde het publiek ervan dat het onmogelijk was om uit de bus te ontsnappen.