Leven was een avontuur voor supervrouw Marie Marvingt
‘Niemand heeft gedaan wat ik heb gedaan’, zei Marie Marvingt – en dat klopte. Ze blonk uit in alle takken van sport, vocht in de Eerste Wereldoorlog aan het front en zette de luchtambulance op.

1910: ‘Het is zo heerlijk om te vliegen als een vogel!’ schreef Marie Marvingt in 1910 in een essay.
Het vliegtuig van Marie Marvingt cirkelt over de Duitse militaire basis in Metz. Vijf kilometer ten noorden ziet ze haar geboorteplaats liggen, waar ze als kind huiswerk in het Duits maakte, de taal van de gehate bezetter.
Nu de Eerste Wereldoorlog is uitgebroken hebben de Duitsers hun greep op het gebied verstevigd. Frans is in het openbare leven verboden, op een onschuldig bonjour staat al een boete.
Marie bombardeert de basis, en schrijft hiermee geschiedenis als de eerste vrouwelijke gevechtspiloot. Ze heeft al een avontuurlijk leven achter de rug, maar op haar 40e zijn er nog vele avontuurlijke jaren te gaan.
De vrouw die alles kon
Marie Marvingt werd geboren in 1875 in Aurillac als dochter van Elisabeth en Felix Marvingt. Ze was het derde kind, maar haar beide broers stierven jong.
De moeder van Marie had een zwakke gezondheid, maar haar vader was een fanatiek zwemmer en biljarter. Toen hij merkte dat Marie niet zo ziekelijk was als haar moeder, liet hij haar meteen allerlei sporten proberen. En Marie bleek veel aanleg te hebben.
Toen ze drie jaar was, werd haar broertje Charles geboren. Hij was in alle opzichten het tegendeel van Marie – zachtaardig, voorzichtig en zwak – maar werd desondanks haar oogappel.
Maries jeugd werd gekenmerkt door het grote contrast tussen fantastische en uitdagende avonturen met haar vader, en de ziekenboeg die hun huis vaak was. Hier ontwikkelde Marie haar liefde voor de zorg voor zieken.
Op een leeftijd waarop andere meisjes met hun poppen speelden, zorgde zij voor zieke familieleden. Samen met haar moeder las ze de biografie van Florence Nightingale. Ze had het gevoel dat Florence direct tegen haar sprak en droomde ervan om zelf ook ooit levens te redden.
Toen Marie 14 was, stierf haar moeder. Kapot van verdriet verhuisde het gezin van het bezette Metz naar Nancy.