Boeienkoning: ‘De eerste keer werd ik wel gehinderd door angst’

New York, VS, 5 augustus 1926

Dr. W.J. McConnell:

Ik wil mijn ervaringen en gevoelens zo snel mogelijk dicteren, nu ze nog vers in mijn geheugen liggen. Het is nu 17.10 uur. Ik heb een half uur geslapen en ik voel me redelijk goed.

Ik heb twee geheime tests gedaan vóór het experiment, en de kist van de Boyertown Casket Company heeft u al gezien. In de kist van gegalvaniseerd ijzer die in de Shelton Baths was ondergedompeld, zat 0,6 kubieke meter lucht.

Tijdens de eerste test zat ik in de kist, die niet onder water lag. Ik bleef er een uur en 10 minuten in en had het goed. De tweede test werd gedaan met een speciaal gemaakte kist, die luchtdicht was. Hier verbleef ik een uur en 13 minuten, en ik voelde me goed, al was het een beetje koud.

Bij de derde test, die u heeft bijgewoond, vermoed ik dat de lucht in het zwembad weinig zuurstof bevatte, want het was al warm in de kist voordat de twee platen erop werden geschroefd. Het was bepaald minder prettig dan de eerste twee keer. De eerste keer werd ik wel enigszins gehinderd door de angst voor een ongeluk.

Maar zoals u weet heb ik jaren getraind als ontsnappingskunstenaar en ben ik in dichtgespijkerde kisten in rivieren gegooid. Ik heb zowel twee als drie minuten doorgebracht in een gesloten melkbus. Dit verplicht me ertoe om mijn fysieke conditie en longcapaciteit te allen tijde op peil te houden.

Tijdens deze test werd mijn ademhaling zwaar na zo’n 50 minuten, en ik wist niet zeker of ik wel een uur zou kunnen blijven zitten. Ik hield het toch een uur vol en dacht dat het nog wel 10 minuten zou gaan.

Tegen die tijd begon ik te hijgen, dus met diepe, langzame ademteugen. Net als ik me herinnerde van de eerste twee tests was het warmer bij mijn hoofd dan bij mijn voeten en gleed ik naar het uiteinde van de kist.

Ik wilde dat ze [Houdini’s assistenten, red.] de kist schudden, want uit uw rapporten had ik opgemaakt dat de lucht zou bewegen als de kist bewoog. Toen ze de kist echter loslieten, kwam hij plotseling bovendrijven en was ik bang dat er een gat in zou komen en dat ik zou verdrinken als het water naar binnen stroomde.

Zoals u weet was ik hulpeloos en had het een paar minuten geduurd om me uit deze penibele situatie te bevrijden. Toen Collins, mijn assistent, belde om te zeggen dat ik een uur en 12 minuten in de kist was geweest, wilde ik het nog drie minuten rekken.

Maar terwijl ik keek hoe mijn borstkas op en neer bewoog dacht ik dat ik de inspanning ook nog wel 15 minuten extra zou kunnen volhouden. Toen de kist omhoog dreef, voelde ik water ronder mijn schouders.

Ik pakte de zakdoek die ik had meegenomen en merkte dat die ook nat was geworden. Ik dacht het zou helpen om die tegen mijn lippen te houden, maar het hielp alleen tegen het warme gevoel aan mijn mond, lippen en tong.

Het idee dat het zou helpen deed misschien ook wel wat, maar ik denk niet dat ik er lucht uit had kunnen halen. Toch hield ik de zakdoek tegen mijn lippen gedrukt tot ik er klaar voor was om naar boven te komen.

Na een uur en 28 minuten begon ik gele lichten te zien, en ik lette er goed op dat ik niet in slaap viel. Ik sperde mijn ogen wijd open.

Ik was plat op mijn rug gaan liggen om mijn longen te ontlasten en mijn linkerarm lag over mijn borst. Daarna ging ik op mijn rechterzij liggen met mijn linkerbil tegen de wand, zodat ik de hoorn tegen mijn oor kon houden, en zei tegen Collins dat ik snel naar boven wilde.

Na anderhalf uur of een uur en 31 minuten kreeg ik weer dat prettige gevoel dat de waterdruk minder was. Mijn longen bewogen nog als harmonica’s, maar ik was rustig, en toen de eerste plaat van de kist werd geopend, leek de kist uit te zetten en tilde de luchtstroom me haast als vanzelf op.

Ik ben ervan overtuigd dat als de test ergens was uitgevoerd waar frisse lucht in de ijzeren kist was gekomen toen ik erin werd gelegd, ik het makkelijk 15 of 30 minuten langer had kunnen volhouden. Ik moet u zeggen dat ik hier drie weken voor aan het trainen ben geweest. Mijn longen zijn in topconditie.

De dag vóór de test heb ik een klysma genomen en heel licht gegeten. Rond 10.15 uur op 5 augustus heb ik een fruitsalade gegeten en een halve kop koffie gedronken. Ik was enigszins nerveus, maar dat kwam volgens mij door de opwinding, niet door angst.

In de drie weken dat ik getraind heb, ben ik zo’n 5 kilo afgevallen. Op dit moment weeg ik 71 kilo. Als u andere getallen of informatie wilt, verstrek ik die graag. Er wordt op dit moment een kist voor me gemaakt met een glazen deksel. Ik laat het u weten zodra die klaar is.

Ik weet dat u goed en nuttig werk doet, en terwijl mijn lichaam en geest voor deze onderneming getraind worden, sta ik tot uw dienst. Aarzel niet om me wat dan ook te vragen, ik deel u graag alles mee.

Met vriendelijke groet,
Houdini

Naschrift

Het optreden van Harry Houdini in New York was een van zijn laatste. Op 31 oktober stierf de boeienkoning aan een gesprongen blindedarm na een show in Detroit. Hij werd naar huis gebracht in een bronzen kist die hij had gebruikt bij een optreden.