Welshmen werden begraven onder Stonehenge
Uit analyses van tot 4500 jaar oude botten blijkt dat de mensen die begraven werden op de grootste Engelse begraafplaats uit de steentijd, niet uit de buurt kwamen.
Stonehenge was van circa 3000 tot 2000 v.Chr. in gebruik.
Meerdere mensen die werden begraven onder het wereldberoemde steenmonument Stonehenge in Zuid-Engeland brachten minimaal tien jaar van hun leven door op honderden kilometers van hun laatste rustplaats.
Dat blijkt volgens onderzoekers van de University of Oxford uit strontiumanalyses van de schedels van de overledenen.
Doden kwamen uit Wales
Wetenschappers onderzochten de stoffelijke resten van 25 mensen. Daaruit bleek dat zeker tien van hen het laatste decennium van hun leven ver van Stonehenge doorbrachten – waarschijnlijk in het westen van Wales.
Dat is een opzienbarende ontdekking, tot dusver wisten we nog weinig van de steentijdmensen die dit grote grafmonument gebruikten.
Eerder werd al vastgesteld dat diverse kleinere stenen in het monument – zogeheten bluestones – evenmin lokaal waren maar waarschijnlijk ook uit Wales kwamen, 250 kilometer verderop.
De stenen vormden oorspronkelijk een cirkel, en hun locatie wekt de indruk dat de plek een rituele functie had, rondom de zomer- en winterzonnewende.
Het lijkt er dus sterk op dat mensen en bouwmaterialen in de Engelse steentijd grote afstanden aflegden.
‘We zijn geneigd te denken dat immigratie iets nieuws is, maar deze mensen waren duidelijk in staat om ver te reizen over moeilijk terrein,’ aldus Rick Schulting, een van de schrijvers van de studie, tegen de Britse BBC.
Stonehenge werd gebruikt voor religieuze ceremoniën
Wat de precieze functie van Stonehenge was, is nog steeds een mysterie. Maar er zijn sterke aanwijzingen dat het niet alleen werd gebruikt als grafmonument voor de elite, maar ook voor rituele en religieuze ceremoniën – onder meer rond de zomer- en winterzonnewende.