In 1975 vonden archeologen in een oude Romeinse latrine de skeletten van negen volwassenen en vijf kinderen.
Ze waren in het Romeinse fort Cramond bij Edinburgh te ruste gelegd, maar tijdens die begrafenissen, in de 6e en 7e eeuw – ruim 100 jaar nadat de Romeinen de Britse Eilanden verlieten – wist waarschijnlijk niemand meer dat het ooit een latrine was geweest.
47 jaar lang was het een raadsel wie er begraven waren, maar nu biedt een nieuwe techniek uitkomst. Archeologen van de Universiteit van Aberdeen hebben een isotopenanalyse gedaan van de tanden:
Uit het tandglazuur bleek dat twee van hen uit de omgeving van Loch Homond of iets zuidelijker in de Schotse Hooglanden kwamen.
Lange wandeling
‘In tandglazuur zitten, vooral bij kinderen tussen drie en zes jaar, chemicaliën met informatie over hoe een persoon is opgegroeid,’ legt archeoloog Kate Britton van de Universiteit van Aberdeen uit.
De isotopenanalyse laat zien dat zes lichamen uit de omgeving kwamen. Maar er liggen ook een vrouw en een man die 100 kilometer verderop in Schotland waren opgegroeid.
‘We nemen vaak aan dat het in die periode moeilijk was om te reizen, door politieke conflicten en een gebrek aan goede wegen. Uit de analyse van de graven uit Cramond blijkt echter dat het niet ongewoon was om ver van je geboorteplaats begraven te worden,’ vertelt Orsolya Czére van de Universiteit van Aberdeen.
Het lukte de onderzoekers bovendien om het gezicht reconstrueren van een van de ‘doden uit het toilet’, zoals de Schotten ze noemen.