Hoe kwam een 5000 jaar oude steentijdman uit de provincie Copaca in Chili aan zijn einde? Forensisch artsen en historici hadden maar weinig aanwijzingen.
Letsel in de oogkassen wijst erop dat de man zeedieren vol parasieten had gegeten, waardoor hij een ernstig ijzertekort had gekregen.
Deze ontdekking bracht de forensisch artsen op een idee: wellicht was de man verdronken. Het antwoord kon schuilgaan in het beenmerg. Als iemand verdrinkt, springen de longen uiteindelijk vanwege het water, waarna microscopisch kleine kiezelwieren zich door het lichaam verspreiden. Deze kiezelwieren kunnen zelfs in het beenmerg belanden.
Omdat moderne tests voor kiezelwieren de oude botten konden beschadigen, moesten de onderzoekers echter een nieuwe methode verzinnen om algen, schimmels en parasieteneitjes in oude skeletten aan te tonen.
In de botten van de steentijdman zat deze eencellige alge: een belangrijke aanwijzing dat de man verdronken is.
Leven aan de kust was hard
‘We hebben een heel nieuwe werkwijze bedacht,’ zegt professor James Goff van de School of Ocean and Earth Science aan de universiteit van Southampton enthousiast.
‘Nu kunnen we beter begrijpen hoe zwaar het was om in de prehistorie aan de kust te leven,’ aldus de hoogleraar.
Het team hoopt met de nieuwe techniek massagraven uit kustgebieden te kunnen onderzoeken om vast te stellen of de doden verdronken zijn. Dit kan natuurrampen als tsunami’s aan het licht brengen.