De Vruchtbare Sikkel is de historische naam van een gebied in het Midden-Oosten, dat o.a. het huidige Israël, Palestina, Libanon, Syrië, Irak, Jordanië en het zuidoosten van Turkije beslaat.
De halvemaanvormige regio staat bekend om zijn vruchtbare grond en zachte klimaat, waardoor er enkele van de eerste landbouwgemeenschappen zijn ontstaan.
Landbouw maakte de weg vrij voor de vroegst bekende beschavingen – Sumer, Babylonië en Assyrië – die de eerste schrijftaal en het eerste rechtsstelsel ontwikkelden.
De regio dankt zijn vruchtbaarheid aan de Eufraat en de Tigris, die duizenden jaren de levensader van het gebied vormden en water leverden aan boeren en stadstaten. Maar hoewel de Vruchtbare Sikkel al millennia een groene oase is, dreigt verwoestijning.
De waterstand in de rivieren daalt al tientallen jaren, en in een rapport van de Iraakse regering uit 2021 staat dat ze in 2040 mogelijk zijn opgedroogd.
De Vruchtbare Sikkel strekt zich uit in de vorm van een halvemaan van de Middellandse Zee tot de Perzische Golf.
NASA bevestigt uitdroging
Dit komt deels doordat Turkije en Syrië dammen hebben gebouwd die de stroming van de rivieren belemmeren. Verder leidt de klimaatverandering tot hogere temperaturen en droogte.
De ontwikkeling wordt bevestigd door satellietbeelden van NASA, waarop te zien is dat de rivieren in een alarmerend tempo droogvallen.
Dit kan leiden tot een humanitaire ramp en een gewapend conflict in de regio, waar miljoenen mensen afhankelijk zijn van het rivierwater.
Opvallend genoeg kan hiermee een profetie in het Nieuwe Testament uitkomen: het droogvallen van de ‘grote rivier de Eufraat’ zou een voorbode zijn van de rampzalige gebeurtenissen die de dag des oordeels inluiden.