Het zwaard stamt naar schatting uit 850 tot 950. Het is niet alleen buitengewoon goed bewaard, maar het is ook ongebruikelijk dat zo’n vondst op een dergelijke hoogte wordt gedaan.
De jagers namen contact op met een plaatselijke archeoloog, die de archeoloog van de provincie Oppland inschakelde, Espen Finstad.
De jagers hadden geen gps-coördinaten van de vindplaats, maar dankzij foto's van het landschap konden ze het zwaard makkelijk terugvinden.
Archeologen kamden het gebied in een straal van 50 meter rond de vindplaats met metaaldetectoren uit, maar vonden geen andere voorwerpen.
Bewaard dankzij de kou
De vindplaats van het zwaard is het grootste deel van het jaar bedekt met sneeuw en ijs. Het was dus goed beschut, al lag het boven de grond.
De uitstekende conditie is waarschijnlijk te danken aan de kwaliteit van het ijzer, de hoogte en de lage temperaturen.
Archeoloog Espen Finstad legt aan de Noorse omroep NRK uit dat de eigenaar van het zwaard vermoedelijk is doodgevroren. Als hij een paar honderd meter naar het oosten was gelopen, was zijn lichaam wellicht blijven liggen en hadden we het nu kunnen onderzoeken, zoals de mummie Ötzi, die bij de Italiaans-Oostenrijkse grens werd gevonden.
Het zwaard had vermoedelijk een gevest van bot, hout of leer,maar dat is vergaan.
