Lingchi – ook wel bekend als de ‘dood door duizend sneden’ – was een oude Chinese martel- en executiemethode die tot in het begin van de 20e eeuw werd gebruikt.
Voor de uitvoering van lingchi werd de terdoodveroordeelde aan een houten paal vastgebonden, waarna een beul met een scherp mes stukken van het lichaam van het slachtoffer af moest snijden.
Meestal begon de beul bij de borst, waar hij de spieren verwijderde totdat de ribben tevoorschijn kwamen. Daarna begon hij aan de armen en benen.
Volgens overleveringen duurde de doodsstrijd van sommige slachtoffers uren.
Urenlang lijden door lingchi
Hoe lang de terdoodveroordeelde moest lijden, was afhankelijk van hoe de beul het proces aanvloog, maar soms duurde het uren. De marteling stopte pas na de laatste adem – of als de beul het mes in het hart stak.
Als de beul barmhartigheid toonde – of bestookt werd door de familie van het slachtoffer – kon hij de eerste snee in de hals maken, zodat het sneller voorbij was. Als de dood intrad, werd het lichaam onthoofd, in stukken gesneden en in een mand gelegd.
VIDEO: Bekijk dit filmpje over lingchi
Bij lingchi ging de straf verder na de dood
Lingchi was een extreem pijnlijke executiemethode, en daarom werd het voornamelijk gebruikt voor heel ernstige misdaden – zoals hoogverraad en massamoord.
Lingchi werd in de praktijk gezien als een driedubbele straf: publieke vernedering, een pijnlijke doodsstrijd en een extra straf na de dood, omdat het lichaam werd ontheiligd. Volgens het confucianisme, waar de meeste Chinezen in geloofden, moest het lichaam namelijk intact zijn voor een goed leven in het hiernamaals.
Officieel werd lingchi in 1905 verboden, maar volgens sommige bronnen werd de wrede executiemethode op verschillende plekken nog in de jaren 1920 gebruikt.