Toen Abraham Lincoln in 1860 werd beëdigd als president, veroorzaakte hij de grootste revolutie in de Amerikaanse geschiedenis sinds de breuk met Groot-Brittannië in 1783.
De president wilde de slavernij afschaffen, wat leidde tot een burgeroorlog tussen de Noordelijke en Zuidelijke Staten van Amerika.
Uiteindelijk wonnen de Noordelijke Staten in 1865 en was de zwarte bevolking na decennia van slavernij eindelijk vrij.
Maar de toekomst van de VS werd niet alleen op het slagveld bepaald.
Tijdens zijn campagne om herkozen te worden als president werd Abraham Lincoln het slachtoffer van een nepnieuwscampagne, georkestreerd door de Democraten.
Abraham Lincoln wilde nieuw Amerikaans ras creëren
Op 17 februari 1864 hield het Democratische Congreslid Samuel Cox een toespraak voor het Congres.
Hij had ‘bewijs’ dat Abraham Lincoln en de Republikeinen van plan waren het rassenprobleem in de Verenigde Staten op te lossen door huwelijken tussen witte en zwarte mensen verplicht te stellen en zo een nieuw ‘Amerikaans ras’ te creëren.
Het bewijs voor deze schokkende beweringen hield Samuel Cox tijdens de hele toespraak in zijn hand – een 72 pagina’s lang pamflet met als titel: Miscegenation: The Theory of the Blending of the Races, Applied to the American White Man and Negro (Rassenvermenging: de theorie van de vermenging van de Amerikaanse blanke man en de neger).
In het pamflet, dat in New York werd verspreid, stond te lezen dat ‘het gemengde ras zowel geestelijk, lichamelijk en moreel superieur is aan het blanke ras’, en dat ‘de ideale mens alleen kan ontstaan door de verschillende rassen op aarde met elkaar te vermengen’.
‘Het gemengde ras is zowel geestelijk, lichamelijk en moreel superieur aan het blanke ras.’ Uit het pamflet: ‘Miscegenation: The Theory of the Blending of the Races, Applied to the American White Man and Negro’
De Democraten probeerden Lincolns herverkiezingscampagne boycotten door een pamflet in omloop te brengen dat geschreven zou zijn door anonieme abolitionisten die een toekomst wilden waarin witte mannen en vrouwen overheerst zouden worden door een superieur ras van mulatten.
‘Deze vreselijke ideeën over het vermengen van de rassen zijn al jarenlang het ultieme doel van de abolitionisten (voorstanders van de afschaffing van de slavernij, red.),’ bulderde Samuel Cox tegen het Congres. Vervolgens overhandigde hij hun een aantal brieven, ondertekend door abolitionistische krantenredacteurs die achter de idealen van het pamflet stonden.
Een stem op Abraham Lincoln en de Republikeinse Partij was met andere woorden een stem op een toekomst waarin de heerschappij van de witte man vertrapt zou worden door een gemengd ras, zo beweerde Samuel Cox.
Abraham Lincoln zweeg nepnieuws dood
De toespraak van het Congreslid werd in verschillende kranten herdrukt, waardoor het ‘schandaal’ verder escaleerde.
Zo verschenen er een aantal anti-Republikeinse spotprenten van Abraham Lincoln en andere vooraanstaande Republikeinse politici en abolitionisten die zwarte vrouwen aan het versieren waren.
Het pamflet over rassenvermenging veroorzaakte een hele reeks politieke spotprenten, waarop Republikeinen en zwarte vrouwen met elkaar dansten en flirtten op het hoofdkantoor van Abraham Lincolns presidentscampagne.
Abraham Lincoln en de Republikeinse Partij lieten zich nooit in het openbaar uit over dit ‘schandaal', maar waren meer gefocust op het winnen van de Amerikaanse Burgeroorlog.
Door een reeks belangrijke overwinningen op de Zuidelijke Staten in de zomer van 1864 nam de populariteit van de president enorm toe, en Abraham Lincoln won dat jaar de Amerikaanse presidentsverkiezingen met 55 procent van de stemmen.
Na de verkiezingen bleek dat het pamflet een vervalsing was en dat het hele schandaal zorgvuldig geënsceneerd was door David Goodman, redacteur van de New Yorkse krant The World, en zijn journalist George Wakeman.
En dit was niet de laatste keer dat de Democraten de macht probeerden te grijpen door nepnieuws te verspreiden.
Tijdens de zogenoemde midterm elections in 1898 begonnen de Democraten een lastercampagne in de landelijke kranten, waarin ze zwarte mannen portretteerden als gevaarlijke verkrachters van witte vrouwen.
Het doel was om de gekozen politici in de zwarte modelstad Wilmington, in de zuidelijke staat North Carolina, uit hun functie te zetten. En dat lukte. Na de verkiezingen werd de stad overgenomen door witte nationalisten.